HISTORIA KONFLIKTU4. HISTORIA KONFLIKTU.Ludzkość z nadzieją weszła w XXI wiek. Miał to być wiek tryumfu nauki, wiek odpoczynku od wojen poprzedniego stulecia. W roku 2012 cała gospodarka na świecie się załamała. Nastąpił gigantyczny krach na giełdach i wiele potężnych korporacji padło. Agencja NASA została przejęta przez Lunar Corporation która to zajęła się budową bazy orbitalnej. Nad całym Światem zawisła groźba zagłady. Najbogatsi uciekli z ziemi, osiadając w Orbital City I. W roku 2048 nastąpił dzień zagłady, który przeżyli nieliczni, większość ośrodków zcentralizowanej władzy uległo anihilacji. Największe zniszczenia objęły Europę i Azję Wschodnią. Na całym świecie zapanował chaos i anarchia. Ludność zamieszkująca Orbital City dla bezpieczeństwa przeniosła się na Księżyc. Kolonia ta zerwała wszelkie kontakty z Ziemią i zaczęła rozwijać się jako odrębna społeczność. Upłynęło kilkanaście lat zanim zaczęły powstawać zalążki nowych państw. Na terenie dawnych Stanów Zjednoczonych została założona Unia Cywilizowanych Stanów a w Europie i Azji powstała Dynastia Euroazjatycka. Oba państwa charakteryzowały się skrajnie odmiennym systemem władzy. UCS - stało się państwem zależnym od automatów, wszelki decyzje ważne dla jej mieszkańców były podejmowane przez wyspecjalizowane systemy eksperckie. Czynnik ludzki coraz bardziej tracił na znaczeniu. W ED - główna władza trafiła do rąk nowej dynastii carów i państwo było rządzone silną ręka cara. Zarówno ED jak i UCS w szybkim tempie rozszerzały swoje terytoria i w końcu przejęły wszelkie obszary na których jeszcze możliwe było życie. Tak wielkie mocarstwa nie były w stanie egzystować obok siebie w pokoju. W 2140 doszło w końcu do konfliktu który miał doprowadzić do totalnej zagłady, Dynastaia Euroazjatycka zaatakowała obszary należące do UCS. W ósmym roku trwania konfliktu wycofująca się armia ED użyła broni jądrowej. Duży wybuch w okilicy bieguna północnego spowodował początkowo niezauważalne zakłucenie ruchu orbitalnego Ziemi. Zmiany te zostały dostrzeżone dopiero na początku 2150 roku przez UCS oraz mieszkańców dawno zapomnianej kolonii na Księżycu. Wkrótce dowiedziało się o tym dowództwo ED. Naukowcy obliczyli, że w ciągu kilku najbliższych lat Ziemia zmniejszy swą odległość od Słońca o prawie 17%. Oznaczało to, że siły grawitacyjne rozerwą płaszcz Ziemi i Księżyca, doprowadzając do zaniku życia na ich powierzchniach. Ziemię i Księżyc czeka kosmiczna katastrofa. Jedyną nadzieją na ocalenie jest ucieczka. Ale do zbudowania jednostek ewakuacyjnych potrzebne są duże ilości surowców, występujących tylko w określonych obszarach Ziemi. Przeżyje tylko ten, kto przejmie kontrolę nad tymi obszarami. HISTORIA ED
HISTORIA UCS Pierwsze lata XXI wieku nie zapowiadały tak gwałtownego załamania światowej koniunktury jak to, które nastąpiło w 2012 roku. Krach na giełdach światowych, upadek międzynarodowych korporacji i miliony ludzi, które straciły cały dorobek życia położyły się cieniem na tym okresie historii. W Stanach Zjednoczonych kryzys trwał ponad 3 lata w czasie których nastąpiły poważne przemiany społeczne i polityczne. Do władzy doszły siły, które postawiły na wyścig zbrojeń chcąc odwrócić uwagę społeczeństwa od problemów ekonomicznych. Przez ponad 30 lat Amerykanów utwierdzano w przekonaniu, że cały świat jest przeciwko nim, że wszyscy tylko czekają na okazję do ataku. Nic więc dziwnego, że gdy w połowie lat czterdziestych doszło do błahego zatargu z Wielką Rosją, nic nie mogło zapobiec eskalacji konfliktu. W 2048 wybuchła Wielka Wojna. Zniszczyła ona wszystkie zcentralizowane ośrodki władzy w Europie i Azji. Nieco mniej ucierpiały Stany Zjednoczone jako kraj posiadający najlepszą obronę antyrakietową. Nie było jednak kraju, który by nie odczuł skutków globalnego konfliktu. Na całym świecie zapanowała anarchia. Po kilkunastu latach rozpoczęła się powolna odbudowa państwowości na kontynencie pn. Ameryki. Została tam założona Unia Cywilizowanych Stanów, w której skład weszło 12 spośród dawnych stanów należących do USA. Stworzono tymczasowy rząd, ale ludzie nie chcieli już zaufać politykom dbającym wyłącznie o własne interesy. Zrodził się ruch społeczny, na czele którego stanął Richard Bowman . Był on autorem teorii głoszącej, że władza deprawuje i większość ludzi dążących do zajęcia wysokich stanowisk robi to z bardzo niskich pobudek. Na zarzuty swoich przeciwników, że ktoś przecież musi sprawować funkcje administracyjne w państwie odpowiadał, że wypracował już odpowiednie rozwiązanie. Przedstawił swoją propozycję, w której określił optymalną liczbę niezbędnych urzędników i opisał nowy sposób ich wybierania. Miał on polegać na wylosowaniu spośród całego społeczeństwa tych, którzy mieliby zająć konkretne stanowiska. Okres takiego zatrudnienia miał nie przekraczać kilkunastu miesięcy. Mimo oporów środowisk konserwatywnych wprowadzono ten osobliwy system rządzenia. Nazwano go stochastokracją. Początkowo było nieco problemów, szczególnie z wypracowaniem odpowiednich technik szkolenia. Jednak po kilku latach wszystko działało już bez zarzutu. Zdarzały się czasem przypadki odmowy przyjęcia stanowiska, ale większość ludzi traktowała tymczasowe sprawowanie odpowiedzialnych funkcji jako swój obywatelski obowiązek. Ze względu na charakterystykę tego systemu osoby piastujące funkcje polityczne korzystały z pomocy komputerowych systemów eksperckich. Podczas wielu lat pracy systemy te rozrosły się do niespotykanych dotąd rozmiarów i były w stanie same sterować życiem kraju w sposób optymalny. W 2074 u władzy stanął fizyk Mark Springer. W ciągu rocznego okresu swoich rządów zdołał on przeforsować finansowanie rozległego programu naukowo - badawczego. Założono wtedy kilka instytutów, z których największą sławę zyskał później Stanford Laboratory. Mark Springer zainicjował również przeszukiwania obszarów zniszczonych w czasie wojny. Dzięki temu na terenie dawnej tajnej bazy wojskowej zwanej Strefą 51 odkryto dziwną konstrukcję, która wcześniej znajdowała się głęboko pod powierzchnią ziemi. Okazało się, że jest to zniszczony pojazd obcych. Bezzwłocznie przystąpiono do badań umożliwiających zrozumienie, a następnie wykorzystanie zastosowanych tam technologii. Rozwój nauki, nowe wynalazki i odkrycia miały duży wpływ na życie codzienne obywateli UCS. Automaty i roboty weszły do powszechnego użytku. Zakłady przemysłowe funkcjonowały właściwie same przy tylko niewielkim dozorze. Nikt nie musiał ciężko pracować, aby się utrzymać. Doradcze systemy komputerowe przejęły praktycznie władzę nad gospodarką kraju gdyż wybierani na stanowiska rządowe ludzie coraz rzadziej mieli odwagę na sprzeciwianie się ich sugestiom. Sytuacja taka trwała aż do roku 2134, kiedy ministrem Obrony został Jonatan Swamp. Ten zdolny programista od wielu lat pracujący jako konserwator rządowych systemów doradczych był pierwszą od wielu lat osobą, która potrafiła w pełni wykorzystać ich możliwości. Jako minister Obrony Jonatan Swamp otrzymał nieograniczony dostęp do wojskowego systemu zarządzania zwane go GOLAN. W ciągu swojej kadencji wprowadził zmiany pozwalające na dokonywanie symulacji wojskowych konfliktów na całej Ziemi. Zmiany te doprowadziły do zaburzenia delikatnej konstrukcji programu doradczego, a później do wygenerowania wielu fałszywych wniosków. W rezultacie w 2140 roku system GOLAN podjął decyzję o przesunięciu znacznych sił zbrojnych na terytorium dawnej Anglii. Ruch ten został potraktowany przez władcę ED jako pretekst do wypowiedzenia wojny. 10-cio letnia wojna toczona była na wszystkich kontynentach. Inteligencja systemu GOLAN ścierała się w walce z odwagą, brawurą i doświadczeniem dowódców ED. Nowe manewry taktyczne stosowane przez armię ED zwykle przeważały szalę wojny na jej korzyść do czasu, aż system GOLAN znajdował sposoby przeciwdziałania. Losy wojny były zmienne: przez pewien czas wojska ED okupowały część Ameryki Pn. Do walki rzucano wciąż nowe jednostki, uzbrojone w coraz doskonalsze typy broni. W 2148 roku będąca w odwrocie armia ED użyła broni jądrowej. Nastąpił kolejny zwrot w działaniach wojennych. Użycie tego rodzaju broni w okolicach bieguna północnego doprowadziło do zakłócenia ruchu orbitalnego Ziemi. W styczniu 2150 roku naukowcy UCS donieśli, że w ciągu następnych kilku lat Ziemię czeka kosmiczna katastrofa. Nastąpiło załamanie systemów doradczych, które nie były przygotowane na taką ewentualność. Nowy rząd stanął przed wielkim problemem. Podjęto decyzję o budowie stacji orbitalnej zdolnej pomieścić całą populację UCS i przetrwać w kosmosie. Najważniejszym celem stało się zapewnienie stałych dostaw surowców do fabryk wytwarzających komponenty stacji. Po przeprowadzeniu symulacji rozwoju wydarzeń okazało się, że niezbędne jest zdobycie dostępu do nowych złóż surowców naturalnych. Zadanie to otrzymała armia pod wodzą nowego ministra Obrony wspomaganego przez zmodyfikowany system GOLAN II. HISTORIA LC W 1976 roku urodził się John Fisher. Od dzieciństwa fascynował go kosmos, pozaziemskie formy życia i nowoczesne technologie. W szkole nie był prymusem, ale z naukami ścisłymi radził sobie dobrze. Po skończeniu szkoły średniej wstąpił na uniwersytet stanowy. Uzyskał dyplom i dostał pracę w małym prywatnym laboratorium. Na zarobki nie narzekał, ale czuł, że nie jest w swoim żywiole. Nie odpowiadał mu los naukowca, który wykonuje banalne analizy dla wielkich koncernów. Wprawdzie nie miał umysłu wielkiego wynalazcy, ale chciał zapoczątkować coś wielkiego, wynieść ludzkość w kosmos. Wiedział, że sam tego nie dokona, nie miał środków na stworzenie własnego ośrodka badawczego. Posiadał jednak coś bardziej wartościowego: zapał, pomysły oraz wiarę, że uda mu się zrealizować marzenia. W ciągu kilku miesięcy znalazł dziesięciu sponsorów wśród znanych i bogatych przemysłowców. Stworzył zgrany i operatywny zespół badawczy. W 2002 roku, mimo młodego wieku, założył i stanął na czele Lunar Corporation. Korporacja rozwijała się bardzo dynamicznie. W latach kryzysu 2012-2014 przejęła amerykańską agencję NASA oraz nabyła prawa do większości patentów dotyczących kosmonautyki. W 2025 roku podjęto prace nad budową pierwszego miasta orbitalnego. W 2034 spełniło się jedno z marzeń Johna Fishera - powstało Orbital City l. Niestety, sytuacja na Ziemi nie była najlepsza. Napięcia polityczne i pogłębiający się kryzys spowodowały, że wielu bogatych ludzi oferowało spore sumy w zamian za możliwość przeniesienia się do orbitalnego miasta. W ciągu kilkunastu miesięcy na orbitę wyemigrowało wiele rodzin, a uzyskane środki finansowe pozwoliły na rozpoczęcie budowy Orbital City II. Jednocześnie w ramach projektu Luna założona została pierwsza stała baza na Księżycu. W 2040 roku, kiedy wojna wydawała się już nieunikniona, zrezygnowano z budowy Orbital City II, a powstałe wcześniej komponenty przetransportowano na Księżyc. Ze względu na sytuację polityczną i nasilający się kryzys gospodarczy tylko posiadanie samowystarczalnej kolonii z dala od Ziemi wydawało się sposobem na przeżycie. Prace nad budową miasta księżycowego postępowały bardzo szybko. Kolejne sektory mieszkalne Luny zaraz po ukończeniu zostawały zasiedlane przez nowych mieszkańców. Gdy w 2048 roku wybuchła Wielka Wojna, całą ludność Orbital City l przeniesiono na Lunę. Lunar Corporation zerwała wszelkie kontakty z Ziemią i rozwijała się od tej pory jako osobna społeczność. Władzę nad nią sprawował 10-osobowy rząd wywodzący się z Rady Nadzorczej korporacji. Sędziwy już John Fisher został mianowany Prezydentem. Niestety, nie wszystko układało się pomyślnie. Kilka lat w izolacji uwidoczniło wady struktury społecznej Luny. Większość jej mieszkańców stanowili ludzie zamożni, przyzwyczajeni do wygodnego trybu życia. Tymczasem na Lunie zmuszeni byli żyć w prymitywnych warunkach i wykonywać ciężką fizyczną pracę. Złą sytuację pogłębiał również drastyczny spadek przyrostu naturalnego oraz fakt, że 90% noworodków było dziewczynkami. Z czasem zaczął obowiązywać matriarchat. W matriarchalnym społeczeństwie nieliczni mężczyźni cieszyli się wielkim poważaniem, ale nie byli dopuszczani do sprawowania władzy w państwie. Po śmierci Fischera wszystkie miejsca w Radzie Nadzorczej zostały obsadzone kobietami. Kobiety postanowiły trzymać się z dala od konfliktów na Ziemi i stworzyć odrębną społeczność żyjącą bez przemocy. Powstał nowy ład i stopniowo przyjmowała się nowa filozofia - człowiek wart był tyle, ile korzyści mógł przynieść swojej społeczności. Miejsce każdej obywatelki w społeczeństwie określała jej wiedza, pracowitość i umiejętności. Stworzono system edukacji, w którym dziewczynki po wstępnym nauczaniu przechodziły serię testów sprawdzających uzdolnienia. Od tego momentu każda z nich kształcona była w kierunku zgodnym z jej predyspozycjami oraz potrzebami kolonii. Najważniejsze miejsce wśród obywatelek kolonii zajęły kobiety naukowcy To głównie od nich zależała przyszłość kolonii, która od momentu odcięcia się od Ziemi borykała się z wieloma problemami. Powołano do życia kilka grup badawczo - naukowych. Rozpoczęto też systematyczne badania powierzchni Księżyca. Już po kilku miesiącach Instytut Badawczy Luny mógł pochwalić się kilkoma sukcesami. Opracowano wiele technologii koniecznych do przetrwania i rozwoju kolonii. W roku 2061 podczas jednej z wypraw geologicznych natknięto się na system jaskiń o wysokim poziomie promieniowania. Szczegółowe badania doprowadziły do odkrycia podziemnej, opuszczonej bazy Obcych. Wiadomość o istnieniu takiej bazy wstrząsnęła mieszkańcami kolonii. Natychmiast powołano specjalny zespół, na czele którego stanęła prof. Atomi Hakura, Aby ułatwić badania, w pobliżu jaskiń zbudowane zostało prowizoryczne laboratorium. Badania trwały wiele lat, a laboratorium rozrastało się, by po pewnym czasie stać się odrębną kolonią zwaną LUNA II. W tym czasie dokonano jeszcze jednego znaleziska wskazującego na istnienie Obcych. Na obrzeżach Mare Imbirum odkryto wrak ich statku. Badania pojazdu pozwoliły stwierdzić, że korzystał on z nieznanej formy napędu. Do prac nad tym napędem Atomi Hakura wyznaczyła zespół składający się z najlepszych specjalistek z dziedziny fizyki cząstek. Po sześciu latach intensywnych prac zespołu wynaleziono napęd antygrawitacyjny. Poświęciły się również badaniom nad znalezionymi w 2070 roku kryształami o specyficznych właściwościach. Główną ich cechą była bardzo duża szybkość wzrostu w silnym polu magnetycznym oraz możliwość absorpcji materiałów ze zwykłego gruntu. Dzięki tym badaniom rozwinięto tanią metodę wytwarzania elementów konstrukcji pojazdów i budynków. Pod koniec lat 70 prof. Atomi Hakura zajęła się nowym projektem. Była ona prekursorką planu terraformowania Marsa. W 2085 roku został wysłany na Marsa pierwszy bezzałogowy statek korzystający z napędu antygrawitacyjnego, mający na celu zebranie wiadomości o czerwonej planecie. W 2090 roku wysłano kolejne statki w kierunku Marsa z misją przekształcenia go w planetę nadającą się do życia. Projekt został przewidziany na około 100 lat ziemskich. Tymczasem zespół nadal pracujący nad technologią Obcych odkrył 2098 roku zasady działania tarcz magnetycznych. Umożliwiło to zbudowanie załogowych statków kosmicznych, zdolnych do przeniesienia ludzi na inne planety bez narażania ich na promieniowanie kosmiczne. Plan przesiedlenia kolonii na Marsa zaczynał nabierać szans powodzenia. W ciągu następnych 50-ciu lat z Księżyca startowały w kierunku Marsa statki z zakładami do terraformowania planety. W wyniku efektu cieplarnianego temperatura została podniesiona do -15 stopni Celsjusza i stale wzrastała. Zgodnie z planem w ciągu najbliższych 20 lat miały stopnieć czapy lodowe, zasilając planetę wodą. Cały wysiłek kolonii skierowany był na budowę nowego domu, gdy w 2150 roku nadeszła hiobowa wieść. Ziemia, w wyniku toczonej na niej wojny, utraciła stabilność i grozi jej kosmiczna katastrofa. Księżyc również ulegnie zagładzie. Ewakuację należy przeprowadzić natychmiast. Jednak do szybkiego wybudowania floty dla wszystkich kolonistów nie wystarczą zasoby znajdujące się na Księżycu. Potrzebne są surowce, które znajdują się na Ziemi... |
|||